Zakup odtwarzacza stacjonarnego to także był problem. Tak samo, jak na porządku dziennym było rozbieranie nagrywarek w poszukiwaniu czipu sterującego, tak samo rozbierało się napędy stacjonarne. Najpopularniejszy chyba był Mediatek oznaczony jako MTK. Być może dalej jest. Są to napędy najtańsze i najlepiej czytające. Dla mediateków powstało także wiele nieoficjalnych oprogramowań, gdyż modyfikacja wyglądu i czcionek była stosunkowo łatwa za pomocą oprogramowania, które gdzieś kiedyś wyciekło od producenta. Czytanie płyt jednak nie zawsze było takie proste. Po dobraniu najlepszej nagrywarki na rynku, przejrzeniu wykresów, itp., należało zaopatrzyć się w płyty. Jeśli ktoś by myślał, że dostanie jest w Tesco czy jakimś tam supermarkecie, mocno się mylił. Wybór był prawie żaden, a nic innego oprócz Verbatima nie nadawało się do nagrywania, chyba że jeszcze ewentualnie Sony (produkowane w Prodiscu lub ewentualnie Tayo Yuden). Fabryki można było rozpoznać po kraju pochodzenia, ale nie zawsze.
