Obecne przedszkola przewidują przyjęcia dla dzieci trzyletnich, a wiec dla dzieci, które potrafią mówić, załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne.To takie dzieci, które trzeba tylko i wyłącznie trochę popilnować i będzie wszystko dobrze. Taki przedszkolak, ale również i jego mama przejmują się tym co może ich spotkać w tym przedszkolu, a więc dla mamy smutek, że jej synek czy córka jest już prawie samodzielny, a dla dziecka tęsknota za mamą, której nie będzie cały dzień widać. Niejednokrotnie więc należało by się zastanowić czy warto takie dziecko dawać już do przedszkola. Przecież jest to takie małe dzieciątko, ledwo co zaczęło chodzić i ledwo co zaczęło robić inne rzeczy. To taka mała bezbronna istotka. Tak więc czy to warto psuć jej dzieciństwo? Myślę, że to nie jest psucie dzieciństwa. Można to nazwać udoskonalaniem tego dzieciństwa, poprzez użyteczną zabawę i uczenie się nowych, równie potrzebnych spraw, o których rodzice albo zapomnieli, albo nawet jeszcze nie pomyśleli, że to już czas na taką naukę.
