Dopada ponad 20% mężczyzn (ale również kobiet!) powyżej 35 roku życia. Żartobliwie nazywa się go “syndromem czerwonego Ferrari”, bagatelizując tym samym problem i lekko obśmiewają zachodzące wtedy zmiany.
Czy słusznie?
Psychologowie apelują iż zachodzący w nas kryzys nie jest powodem do kpin, a problem wydaje się być większy niż mogłoby się zdawać. Zacznijmy od tego czym jest kryzys wieku średniego i jak go rozpoznać u swojego partnera. W pewnym momencie życia, człowiek zdaje sobie sprawę z zachodzących zmian, robi rachunek sumienia, analizuje co osiągnął i co w życiu posiada. Przechodzi tzw. kolejny etap rozwojowy. Kiedyś robiliśmy to w okolicach 50roku życia, dziś robimy to dużo wcześniej. Popadamy w zadumę, nostalgię, zaczynamy patrzeć krytycznie na dotychczasowe życie. Co często stanowi poważne zagrożenie. Zagrożenie dla nas samych, ale i dla naszych partnerów. To wtedy dochodzi do zdrad, rozpadu małżeństwa, tworzenia się długów i innych elementów których nie jesteśmy w stanie zrozumieć. Nasz partner zaczyna krytycznie postrzegać to gdzie jest, jak żyje, co posiada. Brakuje mu szaleństwa, chce spróbować nowych rzeczy (często kosztem Ciebie), albo popada w smutek i depresję.
Kiedy widzimy iż nasza druga połówka traci na pewności siebie albo zaczyna zachowywać się w niezrozumiały dla Ciebie sposób powinna zapalić ci się żółta lampka.
Co wtedy zrobić, by ułatwić mu ten trudny okres?
Wiedzieć.
Dokładnie tak. Wiedzieć o tym iż istnieje coś takiego jak kryzys wieku średniego. Nie jest to kaprys, wymysł, nie jest to robienie Ci “na złość” – jest to poważny etap w życiu Twojego partnera i nie należy go bagatelizować. Wiedz również, iż kiedy Twój 20letni partner dopuszcza się zdrady i zasłania się kryzysem, to najpewniej nie ma racji. Złość czy chęć eksperymentowania z nowym partnerem występuje od wielu lat, ale nie jest to element opisywanego problemu. Należy to rozgraniczyć i co najważniejsze – należy w takim momencie pomóc.
Pomóc.
Nic tak nie leczy jak zrozumienie i pomoc. Kiedy już podejrzewasz, że Twój partner ma problemy, postaraj się z nim porozmawiać na ten temat. Widzisz przygnębienie, osaczenie, samotność czy próbę ucieczki od dotychczasowego życia? Możesz wtedy zrobić kilka rzeczy.
- Po pierwsze – dać mu przestrzeń. Jest to rozwiązanie trudne dla partnera, ponieważ wymaga dużego zaufania. Pomaganie “na siłę” albo uzdrawianie wbrew czyjejś woli często przynosi odmienny rezultat. Sprawdź, czy to właśnie spokój nie będzie dla Twojego partnera idealnym lekarstwem.
- Po drugie – wspieraj. Jeśli przestrzeń nie jest tym czego potrzebuje Twój partner – pójdź w drugą skrajność – bądź. Spędzaj z nim czas, rozmawiaj, dodawaj otuchy i wzmacniaj jego pewność siebie.
- Po trzecie – terapia. Jeśli Wasz związek się psuje i nic nie pomaga, warto udać się do specjalisty. To on zerknie na Was z zewnątrz i pozwoli na odkrywanie kart do których nie miałaś wcześniej dostępu.
Zapobiegać.
Czasem warto działać wcześniej. Są pewne sygnały, które powodują iż należy rozważyć kryzys wieku średniego zanim on się faktycznie pojawi. Oczywiście nie ma jednego złotego środka i pełnej listy wszystkich objawów, ale warto zwrócić uwagę gdy:
- Nasz partner odczuwa złość z powodu swojego wieku, dolegliwości i zmian które zachodzą w jego organizmie.
- Pojawiają się stany lękowe- dotyczące przemijania, pracy, życia, domu, finansów etc.
- Ucieka – od Ciebie, obowiązków czy rodziny. Najczęściej taka osoba zapomina że jest w związku partnerskim i nie może się z niego wypisać w każdej dowolnej dla niego chwili.
- Zmienia system wartości – np. nagle praca jest ważniejsza od rodziny, a pójście na siłownie jest bardziej atrakcyjne niż wspólna kolacja.
- Krytykuje Ciebie i związek używając słów “nigdy nie byliśmy szczęśliwi” albo “nie jesteś Panem/Panią mojego życia”.
