Dla osób o widocznych zamiłowaniach kino maniackich i filmograficznych tudzież pewnej, choćby niewielkiej dozie talentu fotograficznego kupno kamery, zwłaszcza gdy jest to pierwsza w życiu kamera nie jest bynajmniej czynnością prozaiczną. Kamera bowiem jest szklanym okiem, i jeżeli mówimy o telewizorze szklane okno na świat a czasem wręcz szklana pułapka, to kamera staje się niemalże okiem kamerzysty czy też osoby nagrywającej niewielki filmik lub sekwencję obrazu, skecz lub smutną scenkę o filozoficznym przesłaniu.Są z drugiej strony również takie osoby, które kupno kamery mają doskonale oswojone i które takowego dokonują na co dzień. Należą do nich przede wszystkim cechujący się niskim gustem artystycznym, za to upodobaniem do błyskotek i drogocennych, poważnie wyglądających zabawek dorobkiewicze i tak zwani nowobogaccy. Takim to kupno kamery może przytrafić się w każdym momencie, a sama kamera służy celom zupełnie instrumentalnym. Cała zgromadzona rodzina o uboższych zasobach sprzętu elektronicznego, lub pozostająca w tyle za najnowszymi gadżetami oraz zdobyczami techniki i elektroniki cyfrowej musi potem podziwiać przyprawiające niejednokrotnie o mdłości ckliwe nagrania wideo, w których wszyscy udają normalne życie. To właśnie kupno kamery jest sprawcą istnienia tych wzruszających filmów, w których dzieci jej właściciela radośnie robią kupkę do nocniczka lub psy podskakują do kawałka szynki, a żony uśmiechają się słodko próbując zamaskować zręcznie zmarszczki.
